ben ik voor de blogsters die zo trouw iedere dag of bijna iedere dag iets op hun blog te vermelden hebben, zoals Lida, Jeannette , Dorothe, Supergoof etc.
Iedere morgen ga ik met een beker koffie achter de PC zitten en lees dan mijn e-mails, Facebook en last but not least...klik ik blog.com aan en lees dan vol bewondering (en verwondering) wat eenieder telkens weer weet te vertellen en ik vind het allemaal zo leuk!!
Daarbij vind ik ook alles zo bijzonder wat er bijna dagelijks weer afgemaakt is aan borduursels, quilts en wat dies meer zij, tussendoor worden dan ook nog huishoudens, verbouwingen, klussen en nog veel meer geregeld. Als ik ze had nam ik hoed of petje af, daarom zeg ik maar zoals ze hier in Frankrijk doen
CHAPEAU....... en bedankt voor zoveel leesplezier.
Zelf ben ik ook altijd wel bezig met handwerken, zo van alles en nog wat.
Tijdens mijn bezoek aan Australie kreeg ik van mijn schoonzusje een paar hele mooie quiltlapjes cadeau die voor mij heel erg de kleuren van hun omgeving symboliseren. Daar heb ik nu een kleine wallhanger van gequilt. Als het me lukt zal ik een foto van de Woronora Dam en de wallhanger plaatsen. Nu ben ik o.a. bezig aan een quilt van grote hexagonnen (15 cm doorsnee). Moet nog heel erg gaan nadenken over de randen en hoe af te werken. Morgen ga ik mijn logee weer naar de TGV brengen richting Parijs......Amsterdam, dan bij vriendin D de spullen ophalen voor onze veertiendaagse Club de Fil et Tissue die we zijn begonnen in het dorp en die enthousiaster bezocht dan ik gedacht had en de bezif=gheden heel divers zijn, er wordt gebreid, geborduurd, patronen uitgewerkt en gepatched, en misschien gaat er ook nog gekantklost worden, ik neem in ieder geval maar de klosjes etc mee. Het lukt me dus niet om de foto's hier te laten zien, ben en blijf een enorme digibeet...
Tot een volgende keer maar weer, groetjes, Dineke.
zaterdag 19 januari 2013
dinsdag 16 oktober 2012
EINDELIJK
heb ik de moed om wat op het blog te schrijven. Waarover weet ik nog niet zo goed, misschien komt gaandeweg de inspiratie. Het zijn drukke tijden geweest met naar Nederland gaan en met logee uit Engeland weer teruggekeerd. Daarmee in Nederland en hier nogal wat uitstapjes gemaakt, vooral naar.........
GEBAKSWINKELS of te wel banketbakkerszaken en patisseries en niet te vergeten de top-ijssalon in Boskoop, Kevin is nl gek op alles wat maar op gebak of cake lijkt. Ook heeft hij er vele foto's van gemaakt die ik wel een keer ga ontvangen en dan zal proberen op het blog te zetten. Dat hoop ik een dezer dagen te gaan leren van een vriendelijke computerman die ook de computer komt nakijken.
Verder heb ik natuurlijk ook de nodige doktersbezoeken achter de rug en nog vele te gaan geloof ik maar het gaat allemaal goed. De energie is weer (een beetje) aan het terugkomen. Volgens mij hebben we nu ook aardig de balans gevonden tussen pillen, spuiten en eten. Over het algemeen is de bloedsuikerspiegel aardig op orde. Vorige week woensdag zijn D en ik nog naar onze "favoriete" lapjeswinkel geracet om onze slag te slaan. De winkel gaat de hele maand november dicht wegens verbouwing en heeft stoffen met wel 50 tot 70 % korting, dat was genieten!!!! Donderdagmiddag op de kieltkloep uitgebreid verslag gedaan aan Diane, onze Engelse quiltvriendin in het dorp. Dus......vrijdag weer geweest. Het was heel leuk om te zien hoe verschillend we dan handelen. D en ik kijken wat we leuk vinden en kopen. Wij worden dan echt hebberig. Diane gaat heel overwogen te werk en heeft al bedacht welke kleuren ze wil en gaat dan op zoek (en dan vind je niets vlgs mij). Toch heeft ze een paar lapjes gevonden gelukkig,want ik begon me al schuldig te voelen over mijn misschien al te enthousiaste verhalen. Diane wilde ook nog graag gaan kijken in de singer-winkel in Montceau. We schrokken ons wild van de prijzen daar. Diane heeft op internet gekeken en in Engeland is de zelfde machine 1.000,=E
goedkoper!! Dus ik gekeken op internet in Nederland, dat scheelde "maar"
900,00 E, het is bijna niet te geloven dat zulke prijsverschillen mogelijk zijn!
Maar ja, ik ben nu bijna 70 en vind het een beetje overdreven om nu nog zo'n dure machine aan te schaffen en ga dus gewoon verder op de oude, die het "nog best wel doet."
Na een hectische morgen, met veel kleine ongelukjes, zoals een flesje room in de koelkast omgevallen, stond natuurlijk op het bovenste rooster, dus alles echt alles, tot in de groentenlade, onder de vettige smurrie, en een bakje fijngesneden prei tegen de vlakte, etc.etc., hebben we vanmiddag heel gezellig gegourmet met broer en schoonzus en hun dochter met kids. Nu ga ik dus moe maar voldaan boven voor de buis hangen en morgen.........................zien we wel weer verder, groetjes Dineke.
GEBAKSWINKELS of te wel banketbakkerszaken en patisseries en niet te vergeten de top-ijssalon in Boskoop, Kevin is nl gek op alles wat maar op gebak of cake lijkt. Ook heeft hij er vele foto's van gemaakt die ik wel een keer ga ontvangen en dan zal proberen op het blog te zetten. Dat hoop ik een dezer dagen te gaan leren van een vriendelijke computerman die ook de computer komt nakijken.
Verder heb ik natuurlijk ook de nodige doktersbezoeken achter de rug en nog vele te gaan geloof ik maar het gaat allemaal goed. De energie is weer (een beetje) aan het terugkomen. Volgens mij hebben we nu ook aardig de balans gevonden tussen pillen, spuiten en eten. Over het algemeen is de bloedsuikerspiegel aardig op orde. Vorige week woensdag zijn D en ik nog naar onze "favoriete" lapjeswinkel geracet om onze slag te slaan. De winkel gaat de hele maand november dicht wegens verbouwing en heeft stoffen met wel 50 tot 70 % korting, dat was genieten!!!! Donderdagmiddag op de kieltkloep uitgebreid verslag gedaan aan Diane, onze Engelse quiltvriendin in het dorp. Dus......vrijdag weer geweest. Het was heel leuk om te zien hoe verschillend we dan handelen. D en ik kijken wat we leuk vinden en kopen. Wij worden dan echt hebberig. Diane gaat heel overwogen te werk en heeft al bedacht welke kleuren ze wil en gaat dan op zoek (en dan vind je niets vlgs mij). Toch heeft ze een paar lapjes gevonden gelukkig,want ik begon me al schuldig te voelen over mijn misschien al te enthousiaste verhalen. Diane wilde ook nog graag gaan kijken in de singer-winkel in Montceau. We schrokken ons wild van de prijzen daar. Diane heeft op internet gekeken en in Engeland is de zelfde machine 1.000,=E
goedkoper!! Dus ik gekeken op internet in Nederland, dat scheelde "maar"
900,00 E, het is bijna niet te geloven dat zulke prijsverschillen mogelijk zijn!
Maar ja, ik ben nu bijna 70 en vind het een beetje overdreven om nu nog zo'n dure machine aan te schaffen en ga dus gewoon verder op de oude, die het "nog best wel doet."
Na een hectische morgen, met veel kleine ongelukjes, zoals een flesje room in de koelkast omgevallen, stond natuurlijk op het bovenste rooster, dus alles echt alles, tot in de groentenlade, onder de vettige smurrie, en een bakje fijngesneden prei tegen de vlakte, etc.etc., hebben we vanmiddag heel gezellig gegourmet met broer en schoonzus en hun dochter met kids. Nu ga ik dus moe maar voldaan boven voor de buis hangen en morgen.........................zien we wel weer verder, groetjes Dineke.
maandag 27 augustus 2012
een dag met een sterretje.....
dat was het op vrijdag. 's Morgens vroeg kwamen Dorothe en Pieter binnen gevallen om het IKEA schoenenkastje wat D. en ik dinsdags gekocht hadden in elkaar te zetten, hetgeen redelijk snel gelukt is. De avond tevoren heeft mijn ouwe getrouwe Sony TV het begeven, na ruim 16 jaar trouwe dienst (en vele bliksem en donderslagen). Dus vrijdagmiddag gingen D en ik weer op pad, nu naar LECLERC . Nu snapte ik in Nederland al nooit wat een verkoper allemaal te melden had over TV-en radio apparatuur, in het frans al helemaal niet. Dus waarschijnlijk op hele verkeerde gronden een nieuw toestel uitgezocht, nl:
- een duidelijk beeld
- grijs en goedkoop (mijn favoriete uitspraak).
Daar we een poosje moesten wachten totdat het juiste toestel er was gingen we nog even kijken bij de CASA. Op de terugweg werden we dus overvallen door een hevige plensbui. Dorothe hield angstvallig haar tas voor haar boezen geklemd, ze was bang dat het anders op een wet-t.shirt contest ging lijken. Nu had ze dus een mooi droog vierkant op haar voorkant! We zijn veilig en wel weer thuisgekomen.
Daarna moest ik naar de huisarts met het resultaat van het bloedonderzoek en dat was allemaal helemaal naar tevredenheid, dus de nieuwe aanpak slaat goed aan. Na het doktersbezoek naar broer en schoonzus, alwaar ik een croissantje met ham en kaas genuttigd heb, wat me heerlijk smaakte. Want door het spuiten en slikken ben ik de laatste tijd vaak heel erg misselijk, dat hoort erbij en gaat ook wel weer over en.......ik val er heel goed van af.
Toen ik weer naar huis reed werd ik onderweg begeleid door een "halve" regenboog, zo bijzonder vond ik dat. De ene helft was duidelijk zichtbaar en de andere helft verdween achter een wolk waardoorheen je nog heel flauwtjes de kleuren zag. Dus achter de wolken schijnt niet alleen de zon maar is ook de regenboog!
Zaterdagmorgen kwamen J en A om de TV te plaatsen en in te stellen dus 's middags lag ik (misselijk en wel) weer voor de buis naar de herhaling van het Prinsengrachtconcert te kijken.
Zondagmorgen heeeel vroeg zijn D en ik onderweg gegaan om op een lapjesmarkt te gaan staan. Het weer was niet denderend maar het het lapjes en aanverwante artikelen gedeelte was binnen in het Salle des F^etes. In de loop van de ochtend hebben we aardig verkocht maar 's middags was het heel erg stilletjes, doch we zijn moe maar voldaan, zoals dat heet weer naar huis gereden rond 16.45.
Eigenlijk was het dus een heel week-end met vele sterretjes.
- een duidelijk beeld
- grijs en goedkoop (mijn favoriete uitspraak).
Daar we een poosje moesten wachten totdat het juiste toestel er was gingen we nog even kijken bij de CASA. Op de terugweg werden we dus overvallen door een hevige plensbui. Dorothe hield angstvallig haar tas voor haar boezen geklemd, ze was bang dat het anders op een wet-t.shirt contest ging lijken. Nu had ze dus een mooi droog vierkant op haar voorkant! We zijn veilig en wel weer thuisgekomen.
Daarna moest ik naar de huisarts met het resultaat van het bloedonderzoek en dat was allemaal helemaal naar tevredenheid, dus de nieuwe aanpak slaat goed aan. Na het doktersbezoek naar broer en schoonzus, alwaar ik een croissantje met ham en kaas genuttigd heb, wat me heerlijk smaakte. Want door het spuiten en slikken ben ik de laatste tijd vaak heel erg misselijk, dat hoort erbij en gaat ook wel weer over en.......ik val er heel goed van af.
Toen ik weer naar huis reed werd ik onderweg begeleid door een "halve" regenboog, zo bijzonder vond ik dat. De ene helft was duidelijk zichtbaar en de andere helft verdween achter een wolk waardoorheen je nog heel flauwtjes de kleuren zag. Dus achter de wolken schijnt niet alleen de zon maar is ook de regenboog!
Zaterdagmorgen kwamen J en A om de TV te plaatsen en in te stellen dus 's middags lag ik (misselijk en wel) weer voor de buis naar de herhaling van het Prinsengrachtconcert te kijken.
Zondagmorgen heeeel vroeg zijn D en ik onderweg gegaan om op een lapjesmarkt te gaan staan. Het weer was niet denderend maar het het lapjes en aanverwante artikelen gedeelte was binnen in het Salle des F^etes. In de loop van de ochtend hebben we aardig verkocht maar 's middags was het heel erg stilletjes, doch we zijn moe maar voldaan, zoals dat heet weer naar huis gereden rond 16.45.
Eigenlijk was het dus een heel week-end met vele sterretjes.
maandag 13 augustus 2012
SPUITEN EN SLIKKEN................
Eindelijk heb ik de knoop doorgehakt! Al heel lang kon ik niet goed overweg met m'n huisarts. Waarschijnlijk lag dat meer aan mij dan aan hem maar het was gewoon zo. Nu heb ik een andere huisarts gekozen en wat een verademing. ...iemand die naar je luistert en m'n problemen serieus neemt.
Doordat ik telkens zo verschrikkelijk moe was en zonder energie, heeft de arts een bloedonderzoek laten doen. Daaruit bleek dat m'n bloedsuikerspiegel huizenhoog was. Al jaren slikte ik 3 x daags 850 mg metformine. Direct werd ik doorgestuurd naar een diabetoloog in het ziekenhuis. Om een lang verhaal kort te maken: nu slik ik 3 x daags 1000 mg en 1 x per dag spuit ik Victoza. Op 29 augustus moet ik voor een dagopname naar het ziekenhuis en wordt alles gecontroleerd maar ik voel nu al me stukken beter. Wel een paar dagen flink mi
sselijk geweest maar de energie begint weer terug te komen en ook heb ik alweer over een rommelmarktje rondgelopen zonder na 100 mr te moeten zitten. Wat ben ik blij dat ik eindelijk wat positiefs te melden heb. Ook heb ik weer zin om allerlei handwerkjes ter hand te nemen. Dit alles en het feit dat het al een tijdje heerlijk weer is maakt het allemaal dubbel zo fijn.
Doordat ik telkens zo verschrikkelijk moe was en zonder energie, heeft de arts een bloedonderzoek laten doen. Daaruit bleek dat m'n bloedsuikerspiegel huizenhoog was. Al jaren slikte ik 3 x daags 850 mg metformine. Direct werd ik doorgestuurd naar een diabetoloog in het ziekenhuis. Om een lang verhaal kort te maken: nu slik ik 3 x daags 1000 mg en 1 x per dag spuit ik Victoza. Op 29 augustus moet ik voor een dagopname naar het ziekenhuis en wordt alles gecontroleerd maar ik voel nu al me stukken beter. Wel een paar dagen flink mi
sselijk geweest maar de energie begint weer terug te komen en ook heb ik alweer over een rommelmarktje rondgelopen zonder na 100 mr te moeten zitten. Wat ben ik blij dat ik eindelijk wat positiefs te melden heb. Ook heb ik weer zin om allerlei handwerkjes ter hand te nemen. Dit alles en het feit dat het al een tijdje heerlijk weer is maakt het allemaal dubbel zo fijn.
zondag 22 juli 2012
MEEGEGAAN
Er was eens een jonge vrouw, zo rond de 21 jaar, die was "meegegaan" met een aardige jongeman, die haar uitnodigde voor een gezellig feestje op de ambassade, Een gezellig feestje was het, voor de drie mannen daar aanwezig maar niet voor de jonge vrouw.
Na een tweetal maanden werden voor haar de gevolgen duidelijk. Maar ja, in 1965 was het haar fout, zij was "meegegaan."
Zij besloot om haar kindje af te staan ter adoptie en via de FIOM werden alle maatregelen getroffen.
De bevalling vond plaats in Leiden en nooit heeft zij haar dochtertje mogen zien.
Binnen een jaar is weer bevallen en heeft met niemand over haar zwangerschap gesproken, tot de bevalling. Tijdens de zwangerschap ging het leven langs haar heen, zij "stond erbij en keek ernaar."
Haar zoon en zij hebben een goed leven gehad. Wel was daar ieder jaar op de geboortedag van haar dochter extra het gevoel van verlies en pijn. Op de 21e verjaardag van haar dochter is zij met schoonzusjes en vriendinnen gaan eten, om het te "vieren." Haar dochter was nu meerderjarig. De reeds lang sluimerende wens om contact te zoeken , om haar te leren kennen, kwam steeds sterker naar boven. Na een telefonisch onderhoud met de FIOM zou er een persoonlijk contact volgen met iemand van de FIOM. Ook daar moest zij weer in "meegaan"," alle rechten had zij immers afgestaan.
Op een dinsdag zou het zover zijn maar op de vrijdag ervoor verongelukte haar zoon.
Alle contacten werden verbroken want de nu niet meer zo jonge vrouw, wilde niet het gevoel geven dat nu haar zoon er niet meer was, haar dochter er wel mocht zijn.
Jaren van verdriet , gemis en pijn zijn voorbij gegaan. Met veel liefdevolle steun van familie en vriendinnen kon zij het leven weer aan.
Uiteindelijk is het contact weer gezocht en gelegd. De FIOM wilde echter niet vermelden dat het contact al eerder gezocht was. Daarin konden zij niet "meegaan."
De contacten werden geen succes. Na een aantal ontmoetingen werden alle pogingen stelselmatig afgeweerd.
De inmiddels oude vrouw, heeft enkele malen geprobeerd via google het leven van haar dochter te volgen.
Zo ook weer op 24juni jl. waar zij tot haar grote verdriet en immens geschokt, de overlijdensadvertentie van haar dochter onder ogen kreeg, van ruim een jaar geleden.
Zij, die haar het leven schonk, werd niet de moeite waard geacht hiervan op de hoogte gebracht te worden.
Na een tweetal maanden werden voor haar de gevolgen duidelijk. Maar ja, in 1965 was het haar fout, zij was "meegegaan."
Zij besloot om haar kindje af te staan ter adoptie en via de FIOM werden alle maatregelen getroffen.
De bevalling vond plaats in Leiden en nooit heeft zij haar dochtertje mogen zien.
Binnen een jaar is weer bevallen en heeft met niemand over haar zwangerschap gesproken, tot de bevalling. Tijdens de zwangerschap ging het leven langs haar heen, zij "stond erbij en keek ernaar."
Haar zoon en zij hebben een goed leven gehad. Wel was daar ieder jaar op de geboortedag van haar dochter extra het gevoel van verlies en pijn. Op de 21e verjaardag van haar dochter is zij met schoonzusjes en vriendinnen gaan eten, om het te "vieren." Haar dochter was nu meerderjarig. De reeds lang sluimerende wens om contact te zoeken , om haar te leren kennen, kwam steeds sterker naar boven. Na een telefonisch onderhoud met de FIOM zou er een persoonlijk contact volgen met iemand van de FIOM. Ook daar moest zij weer in "meegaan"," alle rechten had zij immers afgestaan.
Op een dinsdag zou het zover zijn maar op de vrijdag ervoor verongelukte haar zoon.
Alle contacten werden verbroken want de nu niet meer zo jonge vrouw, wilde niet het gevoel geven dat nu haar zoon er niet meer was, haar dochter er wel mocht zijn.
Jaren van verdriet , gemis en pijn zijn voorbij gegaan. Met veel liefdevolle steun van familie en vriendinnen kon zij het leven weer aan.
Uiteindelijk is het contact weer gezocht en gelegd. De FIOM wilde echter niet vermelden dat het contact al eerder gezocht was. Daarin konden zij niet "meegaan."
De contacten werden geen succes. Na een aantal ontmoetingen werden alle pogingen stelselmatig afgeweerd.
De inmiddels oude vrouw, heeft enkele malen geprobeerd via google het leven van haar dochter te volgen.
Zo ook weer op 24juni jl. waar zij tot haar grote verdriet en immens geschokt, de overlijdensadvertentie van haar dochter onder ogen kreeg, van ruim een jaar geleden.
Zij, die haar het leven schonk, werd niet de moeite waard geacht hiervan op de hoogte gebracht te worden.
vrijdag 1 juni 2012
VERANDERING VAN KASTEN DOET.............
SJOUWEN EN ERG MOE WORDEN!
Vorige week vrijdag twee nieuwe ladekastjes van IKEA in elkaar gezet, eigenlijk door schoonzus Anneke met de onschatbare hulp van Jan.
Voor die tijd echter moest de zolder leeggemaakt worden om plaats te maken voor de kastjes, dus zolder leeg, logeerbedden vol! Ook de linnenkast beneden moest leeg en de inhoud gedeeltelijk naar boven. Maar dat alles is nu op een haar na gevild.
Zaterdag zijn we naar Chalon sur Saone gegaan, heerlijk gegeten en door het centrum geslenterd. Met het nu eindelijk mooie weer een feestje, gezellige terrasjes, mooie etalages en leuke winkeltjes. Zo'n enkele keer weer even echt een stadsmens zijn is toch ook erg fijn hoor! Tussendoor heb ik in de loop van de week het eerste kwart van m'n Australian Impression Wallhanger gemaakt, van de lapjes die ik in Australie voor m'n verjaardag kreeg. En ik ben er zo blij mee, de kleuren symboliseren voor mij echt Australia. Eigenlijk had ik er geen tijd voor maar ik kon het niet laten. Voor het eind van deze maand moet ik nog een heuse Fairy borduren en voor het eind van oktober moet ik het project Grandma's Flowergarden af hebben. dat betekent een heleboel haxagonbloemen aan elkaar zetten, alles met de hand. Een heel gepriegel maar ik vind het heerlijk om te doen. Straks ga ik dus heerlijk buiten in het zonnetje zitten "hexen". Ian heeft het gras gemaaid dus het is weer goed toeven daarbuiten. Verder moeten er natuurlijk nog de nodige opknapbeurten plaatsvinden in het halletje: deuren verven, betonverf over de vloer gieten etc. En last but not least: de logeerbedden moeten weer leeg.
Vanaf 14 juni worden die weer bezet. Daarom zal ik heus afstand moeten doen van een aantal zaken, zoals 16 dozen boeken. Toen ik 16 jaar geleden verhuisde naar Frankrijk met o.a. veel dozen boeken had ik daar eigenlijk geen plaats voor in m'n mollenhutje en worden ze alleen maar heen en weer geschoven en kijk ik er nauwelijks naar om. Moet nog bedenken hoe of wat maar weg gaan ze. Hetgeen wel een overwinning is op zichzelf, dit besluit.
Dit waren dan de wederwaardigheden van de afgelopen week en een deel van de plannen in de nabije toekomst. Heel veel groetjes, Dineke.
Vorige week vrijdag twee nieuwe ladekastjes van IKEA in elkaar gezet, eigenlijk door schoonzus Anneke met de onschatbare hulp van Jan.
Voor die tijd echter moest de zolder leeggemaakt worden om plaats te maken voor de kastjes, dus zolder leeg, logeerbedden vol! Ook de linnenkast beneden moest leeg en de inhoud gedeeltelijk naar boven. Maar dat alles is nu op een haar na gevild.
Zaterdag zijn we naar Chalon sur Saone gegaan, heerlijk gegeten en door het centrum geslenterd. Met het nu eindelijk mooie weer een feestje, gezellige terrasjes, mooie etalages en leuke winkeltjes. Zo'n enkele keer weer even echt een stadsmens zijn is toch ook erg fijn hoor! Tussendoor heb ik in de loop van de week het eerste kwart van m'n Australian Impression Wallhanger gemaakt, van de lapjes die ik in Australie voor m'n verjaardag kreeg. En ik ben er zo blij mee, de kleuren symboliseren voor mij echt Australia. Eigenlijk had ik er geen tijd voor maar ik kon het niet laten. Voor het eind van deze maand moet ik nog een heuse Fairy borduren en voor het eind van oktober moet ik het project Grandma's Flowergarden af hebben. dat betekent een heleboel haxagonbloemen aan elkaar zetten, alles met de hand. Een heel gepriegel maar ik vind het heerlijk om te doen. Straks ga ik dus heerlijk buiten in het zonnetje zitten "hexen". Ian heeft het gras gemaaid dus het is weer goed toeven daarbuiten. Verder moeten er natuurlijk nog de nodige opknapbeurten plaatsvinden in het halletje: deuren verven, betonverf over de vloer gieten etc. En last but not least: de logeerbedden moeten weer leeg.
Vanaf 14 juni worden die weer bezet. Daarom zal ik heus afstand moeten doen van een aantal zaken, zoals 16 dozen boeken. Toen ik 16 jaar geleden verhuisde naar Frankrijk met o.a. veel dozen boeken had ik daar eigenlijk geen plaats voor in m'n mollenhutje en worden ze alleen maar heen en weer geschoven en kijk ik er nauwelijks naar om. Moet nog bedenken hoe of wat maar weg gaan ze. Hetgeen wel een overwinning is op zichzelf, dit besluit.
Dit waren dan de wederwaardigheden van de afgelopen week en een deel van de plannen in de nabije toekomst. Heel veel groetjes, Dineke.
woensdag 23 mei 2012
Toch nog eens proberen?
Nu ik al weer een hele tijd terug ben uit Australie, wordt het toch wel eens tijd om wat op m'n mollenblogje te schrijven (of schrijf je "in" een blog?)
In Australie ben ik erg verwend door broer en schoonzus. We hebben veel trips gemaakt en ik heb ook heerlijk kunnen relaxen. Gezellige etentjes met de hele familie, bestaande uit broer, schoonzus, twee van hun zoons met echtgenotes en vijf kleinkinderen. De eerste 4 weken was Ellen ook van de partij, zij is later echt gaan backpacken, nu nog trouwens en geniet met volle teugen. Vanaf Sydney ben ik naar Hongkong gevlogen en 8 uur gewacht op de aansluiting naar Schiphol.
Daar stond alweer een broer klaar om mij mee te nemen naar Boskoop, snel nog even naar Den Haag gereden en schoonzus Miep gesproken, toen weer heerlijk geslapen. Dat was allemaal op donderdag 28 maart jl. Op zaterdag hebben Wim en Yvonne mij naar huis gebracht en waren we om ong. 17.00 uur in Chiddes, bij alweer een andere broer en schoonzus en hebben daar mijn lieve hondje Sarah gehaald. Wat gedronken en toen eindelijk weer thuis. Wat was dat heerlijk om weer in mijn eigen mollenhutje in La Douce France te zijn! Hou me ten goede, ik heb het heerlijk gehad, deze lange vakantie, maar thuis is toch thuis! De volgende dag heb ik mijn 69e verjaardag gevierd met familie en een paar goede vrienden en zijn we heerlijk gaan eten in een table d'hote, hier in de omgeving. Dat was een heel gezellige avond. Ook ben ik weer heerlijk verwend geworden, boeken, mooi kussen voor op de ligstoel, lapjes en last but not least: Dorothe en Pieter hebben mijn, inmiddels, wankele trapje bij het toilet vervangen door een stabiel exemplaar. Het oude trapje, nog gemaakt door broer Jan was door enige wijzigingen aan het toilet, gevoelsmatig wat minder stabiel geworden, doch het heeft 16 jaar dienst gedaan! Hopelijk gaat het maaksel van Pieter ook zo lang mee, maar daar ziet het zeer zeker naar uit.
Maandag 2 april zijn Yvonne en ik nog wat inkopen gaan doen, gezocht naar de citroenmayonaise van Benedicta, niet gevonden. Kennelijk toch meer een zomerprodukt want inmiddels heb ik het weer kunnen kopen.
Dinsdagmorgen op m'n echte verjaardag, vrolijk toegezongen en veel telefoontjes beantwoord. Om 13.00 uur zijn W&Y weer onderweg gegaan naar Nederland. 's Middags werd Saartje almaar zieker en benauwder. Enfin, om een lang verhaal over doktersbezoeken kort te maken: op dinsdag 10 april is Saartje voorgoed ingeslapen. Dat is gelukkig heel rustig gegaan, in gezelschap van Dorothe en Marian heb ik haar weggebracht, We hebben het heel goed gehad samen, 16 jaar lang.
Vanaf deze tijd heeft het gewone leven zijn loop weer genomen. Daarover hoop ik later nog eens wat te schrijven. De komende periode gaat staan in het teken van logee's, vanaf 14 juni t/m 24 juni en van 9 juli t/m....? (Ik denk een weekje).
Lieve mensen, tot de volgende keer met een hartelijke groet, Dineke.
In Australie ben ik erg verwend door broer en schoonzus. We hebben veel trips gemaakt en ik heb ook heerlijk kunnen relaxen. Gezellige etentjes met de hele familie, bestaande uit broer, schoonzus, twee van hun zoons met echtgenotes en vijf kleinkinderen. De eerste 4 weken was Ellen ook van de partij, zij is later echt gaan backpacken, nu nog trouwens en geniet met volle teugen. Vanaf Sydney ben ik naar Hongkong gevlogen en 8 uur gewacht op de aansluiting naar Schiphol.Daar stond alweer een broer klaar om mij mee te nemen naar Boskoop, snel nog even naar Den Haag gereden en schoonzus Miep gesproken, toen weer heerlijk geslapen. Dat was allemaal op donderdag 28 maart jl. Op zaterdag hebben Wim en Yvonne mij naar huis gebracht en waren we om ong. 17.00 uur in Chiddes, bij alweer een andere broer en schoonzus en hebben daar mijn lieve hondje Sarah gehaald. Wat gedronken en toen eindelijk weer thuis. Wat was dat heerlijk om weer in mijn eigen mollenhutje in La Douce France te zijn! Hou me ten goede, ik heb het heerlijk gehad, deze lange vakantie, maar thuis is toch thuis! De volgende dag heb ik mijn 69e verjaardag gevierd met familie en een paar goede vrienden en zijn we heerlijk gaan eten in een table d'hote, hier in de omgeving. Dat was een heel gezellige avond. Ook ben ik weer heerlijk verwend geworden, boeken, mooi kussen voor op de ligstoel, lapjes en last but not least: Dorothe en Pieter hebben mijn, inmiddels, wankele trapje bij het toilet vervangen door een stabiel exemplaar. Het oude trapje, nog gemaakt door broer Jan was door enige wijzigingen aan het toilet, gevoelsmatig wat minder stabiel geworden, doch het heeft 16 jaar dienst gedaan! Hopelijk gaat het maaksel van Pieter ook zo lang mee, maar daar ziet het zeer zeker naar uit.
Maandag 2 april zijn Yvonne en ik nog wat inkopen gaan doen, gezocht naar de citroenmayonaise van Benedicta, niet gevonden. Kennelijk toch meer een zomerprodukt want inmiddels heb ik het weer kunnen kopen.
Dinsdagmorgen op m'n echte verjaardag, vrolijk toegezongen en veel telefoontjes beantwoord. Om 13.00 uur zijn W&Y weer onderweg gegaan naar Nederland. 's Middags werd Saartje almaar zieker en benauwder. Enfin, om een lang verhaal over doktersbezoeken kort te maken: op dinsdag 10 april is Saartje voorgoed ingeslapen. Dat is gelukkig heel rustig gegaan, in gezelschap van Dorothe en Marian heb ik haar weggebracht, We hebben het heel goed gehad samen, 16 jaar lang.
Vanaf deze tijd heeft het gewone leven zijn loop weer genomen. Daarover hoop ik later nog eens wat te schrijven. De komende periode gaat staan in het teken van logee's, vanaf 14 juni t/m 24 juni en van 9 juli t/m....? (Ik denk een weekje).
Lieve mensen, tot de volgende keer met een hartelijke groet, Dineke.
Abonneren op:
Posts (Atom)